Manfakwak   Stichting Manfakwak



 

 

Over Christina Wambrauw

Christina Wambrauw is geboren te Heerenveen op 6 september 1976.
Haar ouders zijn geboren op voormalig Nederlands Nieuw-Guinea (nu West-Papua) in de streek Biak/Numfor en op latere leeftijd naar Nederland gekomen.


Christina Wambrauw- Stichting Manfakwak
Christina Wambrauw

Na haar middelbare school te hebben afgerond in 1995 is ze vanwege haar passie voor vreemde talen, literatuur en reizen, Japans en Engels gaan studeren op de toenmalige Faculteit voor Orientaalse Talen & Communicatie te Maastricht. Tijdens haar studietijd heeft ze in 1998 een studiestage gevolgd aan de “University of foreign Languages” in Kyoto.
In 1999 heeft ze haar studie afgerond.

Sinds 2000 is ze werkzaam voor het Japanse chemische concern Shin-Etsu, waar ze tot op heden werkzaam is op de afdeling logistiek/klantenservice.

Initiatives of Change

Sinds 2003 is Christina betrokken geraakt bij Initiatives of Change, toen ze optrad als tolk voor de delegatie uit Papua, die deelnam aan de conferentie “Trust en Reconciliation” in Caux.
Sindsdien is ze er actief bij betrokken onder andere in de 'denktank' van jong volwassenen en bij de Creators of Peace

Activiteiten binnen IC:

  • lid van de werkgroep Creators of Peace
  • betrokken bij de start van Initiatives of Change Amsterdam
  • het af en toe organiseren en faciliteren van bijeenkomsten op de Amaliastraat
  • sinds kort betrokken bij de TIGE

Andere activiteiten:

  • voorzitter van Papuastudiefonds Manfakwak Nederland
  • bestuurslid van de Papuavrouwenvereniging Nederland
  • vertaler en columnist voor de West Papua Coerier
  • vertaalwerkzaamheden voor en het assisteren bij evenementen binnen de Papuagemeenschap Nederland.


“De Biakse cultuur (de inheemse cultuur van mijn voorouders), heeft mij voor een groot gedeelte geïnspireerd. Ma ido fa, ma ba fa ba., is een lijfspreuk van de Biakkers. Het betekent: geven en nemen. En dat komt overeen met het gedachtengoed van IC”

interreligieuze bijeenkomst

In Den Haag, waar Christina woonde, bereidde ze samen met achttien andere vrouwen een interreligieuze bijeenkomst voor ter gelegenheid van internationale vrouwendag. Op 12 maart 2006 in de bibliotheek van de Schilderswijk vertelde een aantal van hen in eigen woorden over het geloof dat hen kracht geeft.

woorden

de natuur die in al haar pracht en praal, me elke dag weer verwondert en ontroert.
Ik zie mezelf als klein meisje nog zitten aan de slootkant langs het weiland met de koeien, gefascineerd en verwonderd tegelijk bij het zien van dit schilderachtige tafereel. En diep verzonken in gedachten wist ik: 'dit is mijn thuis'!

openstaan voor dat ene kleine gelukje dat onverwachts op mijn pad komt.
Mijn hand open te durven houden en het in dankbaarheid vast te grijpen, zonder het fijn te drukken tussen mijn vingers. Kleine wondertjes van God, waarin Hij zichzelf laat zien, om mij te kunnen ontmoeten.

mezelf accepteren zoals ik ben, om zo het spelende kind in mij te kunnen omarmen.
Dankbaar zijn voor wat Hij mij als vrouw heeft gegeven en dat met liefde, zorg en respect te omringen. Het betekent 's ochtends voor de spiegel durven staan en mezelf recht in de ogen aan te kijken met een glimlach op mijn gezicht, hardop zeggende: 'Ik hou van mezelf, ik besta hoe dan ook'! Om van daaruit, overvloedig te kunnen (blijven) geven aan anderen, zonder (angst) mezelf tekort te doen.

ook keihard op mijn gezicht gaan en met mijn neus op de feiten gedrukt worden.
Fouten durven maken, maar me er bewust van zijn en er vervolgens van leren. Het is: 'Weten' zonder concrete bewijsvoering, dat het ooit op een dag goed zal komen. Dat er voor me gezorgd wordt. Al weet ik niet precies hoe en wanneer.

in het bijzonder de stilte.
De stilte die ik opzoek en die ik nodig heb. Te luisteren met mijn hart naar wat de stilte mij te zeggen heeft. Een woordeloos gebed, dat mij balans, dynamiek en levenskracht geeft elke dag opnieuw.